Geplaatst op 25 June
Een ochtend meelopen in De Meerpaal met sociaal makelaar Joanna van den Bos
“De donderdagochtend is voor mij iets om naar uit te kijken!”
De zon schijnt zowaar. Dat is meestal zo op 20 juni, maar gezien de weken die achter ons liggen, is het vandaag best bijzonder. Het is deze morgen in ieder geval een gespreksonderwerp in buurtcentrum De Meerpaal. Daar werkt Joanna van den Bos als sociaal makelaar. Ze is er iedere donderdag bij. Dan zoeken mensen elkaar op om samen koffie te drinken, goede gesprekken te hebben en spelletjes te spelen. Joanna vertelt graag hoe ze in De Meerpaal werkt. En hoe dat naadloos aansluit bij de principes van Asset Based Community Development (ABCD).
Als we met koffie aan tafel zitten, hebben we het al snel over jargontaal. Zoals laagdrempelige ontmoetingslunch die er iedere woensdag is. Onze conclusies? Bij iedere lunch ontmoet je mensen. En als je op de aankondigingsflyer ziet staan dat de lunch kosteloos en in het buurtcentrum is, weet je dat het ‘laagdrempelig’ is. Terwijl we brainstormen over een geschikte naam, zien we het al snel behoorlijk druk is in De Meerpaal. Mensen willen elkaar nu eenmaal graag ontmoeten!
Welkome sfeer creëren
Joanna vindt haar werk geweldig. “Het sociaal makelen past wel bij deze tijd. Er zijn mensen die ondersteuning nodig hebben, maar daarnaast is ieder mens erbij gebaat om ergens bij horen en ertoe te doen. Daar kunnen buurt-, wijk- en dorpshuizen wat in betekenen! Ik verbind partijen met elkaar en ‘haal mensen naar De Meerpaal’. De ABCD-principes helpen me daarbij: ontmoeting mogelijk maken en open zijn en staan voor iedereen. Maar ook een welkome sfeer creëren en op zoek gaan naar wat mensen zichzelf en elkaar te bieden hebben. In gesprekken dienen zich altijd van die haakjes aan, dingen waarop mensen ‘aan’ gaan. Als ik die weet, kan ik daarop verbinden. Met andere mensen of met dingen die ze leuk vinden. Dan blijven ze graag komen en meedoen. Dat is altijd de basis.”
Haakjes benutten
Joanna heeft een aantal mooie voorbeelden. “Een man komt graag om te kaarten. Door een ziekte kon hij zijn kaarten niet meer vasthouden. Terwijl dat kaarten hem veel plezier geeft. Dan zijn er twee mogelijkheden: je accepteert dat hij niet meer kan meedoen, waardoor hij thuis komt te zitten of je kijkt hoe hij kan blijven meedoen. Dus regel ik een kaarthouder en grote kaarten, zodat hij blijft meespelen. En nu eet hij zelfs mee met de gezamenlijke lunch op woensdag! Een ander voorbeeld is een man met een duidelijk herkenbaar accent. Die heb ik in contact gebracht met een voormalig streekgenoot. Omdat ik hun regionale roots als mogelijk ‘haakje’ beschouw. Een andere persoon vertelt in een gesprek dat hij graag klaverjast. Dan koppel ik hem aan een groepje dat aangaf nog een speler te missen, waardoor ze toch van start konden gaan. Zo makel ik binnen en buiten De Meerpaal en via social media. Soms met een kwinkslag, door bijvoorbeeld de koffie van iemand neer te zetten op een tafel waar al anderen zitten. Een andere keer door mensen te wijzen op een activiteit waar ze aan mee zouden kunnen doen.” Joanna ziet De Meerpaal als Buurthuiskamer. “Er is voor iedereen ruimte! Laten er vooral zoveel mogelijk mensen gebruik van maken.”
Ruimte voor iedereen
Dat er voor iedereen ruimte is, blijkt deze ochtend wel. Mensen van alle leeftijden schuiven aan om een praatje met elkaar te maken, te handwerken of te kaarten. Een vrouw vindt aan een volle tafel de rust om een boek lezen. Rinus ziet het vanachter de bar gebeuren. Hij is 83 jaar oud, sjoelt bij De Meerpaal en is ook al zes jaar barvrijwilliger. “Iedereen kan hier binnenlopen. Normaal zitten er ook nog vier of vijf vrouwen met naaimachines. Ik schenk koffie. Als het te druk wordt voor mij alleen, rinkel ik met een belletje. Dan komt er iemand bij staan.” Vrijwilliger Safye is inmiddels een half jaar actief in De Meerpaal. “Ik heb altijd gewerkt, onder andere voor Handhaving van de gemeente. Nu zit ik thuis en daar heb ik ook genoeg te doen, maar het is vaak hetzelfde. Ik verveelde me. Daarom ging ik naar De Meerpaal. Ik vroeg aan beheerder René of er wat voor mij te doen was en zo werd ik vrijwilliger. Ik heb het hier goed naar mijn zin.”
Iets om naar uit te kijken
Twee van de vrouwen die normaal in de naaigroep meedoen, zitten aan een tafel waar fanatiek wordt gekaart. Ook de naaigroep is een mooi voorbeeld van hoe Joanna werkt. “Ik kwam in gesprek met wat vrouwen die graag wilden naaien. Ze konden alleen wel wat hulp gebruiken, zonder dat het een naailes hoefde te worden. Via-via vonden we een buurtbewoonster die coupeuse is. Ze vertelde niet alleen vol passie over het naaien, maar ook dat ze graag andere mensen zou willen ontmoeten. Ik wist dat er in de Meerpaal vijf naaimachines zijn en stelde haar voor die te gebruiken. Zo ontstond de naaigroep.” Aan de creatieve tafel wordt druk gehaakt. Medde heeft een tas vol kleurboeken meegenomen. Ze is er voor de derde keer, op aanraden van een collega van Joanna. “Ik heb ruim 30 jaar voor een bedrijf gewerkt. Daar heb ik altijd mijn hele ziel en zaligheid ingelegd. Toen het bedrijf werd overgenomen, verloor ik niet alleen mijn baan, maar ook mijn sociale netwerk. Het voelde alsof ik alles kwijt was geraakt. Ik heb echt een moeilijke tijd achter de rug. Ik ben blij dat ik hier kan zijn. Het is gezellig, de donderdagochtend is iets om naar uit te kijken.” Toch kost het haar soms moeite om de deur uit te gaan. “Daarom heb ik gisterenavond alvast mijn kleurboeken bij elkaar gezocht en klaargelegd. En ik heb mooie kleren aangetrokken. Dat geeft meteen een goed gevoel bij de dag!”