Geplaatst op 14 februari
Sociaal werker Elise den Boer over kleine contacten met grote impact.
“Ik denk vaak: het is zo gemakkelijk! Stap op elkaar af en maak contact.”
Sociaal werkers werken in de buurt. Letterlijk, in buurten, wijken en dorpen, maar ook dichtbij, fysiek in de buurt van mensen. Daar bouwen ze aan relaties en om van daaruit van betekenis te kunnen zijn. Niet door mensen van alles uit handen te nemen, maar door aanvullend te werken aan wat ze zélf al doen en kunnen. Sociaal werker Elise den Boer vertelt aan de hand van kleine praktijkvoorbeelden hoe dit werkt. En hoe kleine contacten en gebeurtenissen, grote impact kunnen hebben.
Elise werkte jarenlang als coördinator voor diverse inloophuizen. Daarbij draaide het om verbinding maken met mensen. Dat spreekt haar ook aan in haar huidige functie. Met als bonus dat ze nu écht de wijk in kan. Elise: “Ik ben nieuwsgierig. Naar levensverhalen, naar wat mensen willen en wat ze voortdrijft. Iedere persoon die ik spreek, vind ik interessant. Veel mensen missen momenteel de verbinding met anderen. ‘Vroeger was dat allemaal beter,’ hoor je dan. Mijn missie is om mensen elkaar te laten vinden.”
Het blijft hun idee
Elise bezoekt alle ontmoetingsplekken in het gebied van ENKA tot en met de Rietkampen. “Daar ga ik in gesprek. Soms vertel ik wat we doen, een andere keer hebben mensen een vraag of idee. Maar net zo vaak laat ik het gesprek gewoon het gesprek en kijk ik welke haakjes zich aandienen. Zoals in het Seniorencafé in ENKA. Vanuit de relatie die ik daar met mensen heb opgebouwd, vroeg een aantal me mee te denken over een Voorzorgcirkel die ze wilden starten. Daarin kijken mensen naar elkaar om en zorgen ze voor elkaar. Ze vroegen me wat ik van hun plan vond en of ik nog ideeën had. Die informatie nemen ze mee in het verhaal dat ze aan geïnteresseerden vertellen. Daar hoef ik niet bij te zijn en dat is prima! Ik help ze desgevraagd en ze weten dat ze altijd bij mij kunnen aankloppen. Maar het is en blijft hun idee. Zij gaan het doen.”
Kracht van de buurt aanspreken
Elise komt met nog een voorbeeld. “Een collega had contact met een moeder met een jong kind met een beperking. Kon ik iets voor haar betekenen? In gesprek met haar kwam ik erachter dat ze in dezelfde straat woont als iemand met een ouder kind met een beperking. Ik vroeg haar of ze er wat voor voelde als ik een ontmoeting tot stand zou brengen? Dat werd een mooi contact, waarin ze samen veel hebben kunnen delen. De moeder kon ik vervolgens nog verbinden met een andere buurtgenoot. Zij wandelen nu regelmatig, ter ontspanning, en zijn laatst samen naar een concert geweest. De moeder heeft ook haar hobby weer opgepakt. Mijn kleine bijdrage heeft verbinding en ontspanning gebracht. Daarnaast heeft ze zelf de nodige stappen gezet en helpt het dat haar kind nu een paar dagen per week naar school kan.”