Verhaal uit de buurt: Imran, Rami, Sami en Zakaria (12 jaar oud) organiseren samen een succesvol voetbaltoernooi

Het is gezellig druk in de wijkpost bij de Al Amana school. Jongerenwerker Bilal vertelt dat deze ruimte een inloopplek wordt voor jongeren in de wijk. Fijn voor de jongeren en belangrijk voor de jongerenwerkers. Bilal: “Hier kunnen we ze een plek bieden. Dan wordt het gemakkelijker om elkaar te leren kennen en kunnen we bouwen aan betekenisvolle relaties.” Rami, Sami, Imran en Zakaria zijn ook in de wijkpost; vier sportieve jongens van 12 jaar oud. Ze hebben op eigen kracht een drukbezocht voetbaltoernooi georganiseerd. En daarbij veel geleerd. Zakaria: “Het belangrijkste is contact met elkaar houden. Niet vaag praten, maar duidelijk zijn. Anders gaat het mis.”

De jongens vormen een goed team. Ze vullen elkaar perfect aan. Jongerenwerker Jim kijkt met een mengeling van trots en bewondering hoe de jongens hun verhaal doen. Jim: “Ze hebben me echt verbaasd. Ze hebben aan dingen gedacht, waar je niet zo snel bij stilstaat. Zoals het regelen van fruitpakketten en het opstellen van twee speeches; om het toernooi te openen en af te sluiten. En daar was zelfs de burgemeester bij!”

Geleerd van een vorig toernooi
De jongens kennen elkaar van de basisschool, zaalvoetbal en veldvoetbal bij DTS ’35. Ze zijn voetbalgek. Messi is nog altijd de allerbeste. Alleen Rami twijfelt en noemt uiteindelijk Hakimi, rechtsback van Paris Saint Germain en het Marokkaanse elftal, als zijn favoriet. De jongens hebben voetbal- én organisatietalent. Dat bleek al snel toen de jongerenwerkers aangaven in de herfstvakantie geen toernooi te organiseren. Rami wilde het dan wel doen. Na toestemming van zijn ouders en overleg met zijn drie vrienden, gingen ze aan de slag. Jim en Bilal bleven op de achtergrond aanwezig, vormden een appgroepje met de jongens en sprongen in wanneer ze hulp nodig hadden. In een document werden taken en rolverdeling gedeeld. En er werden duidelijke regels bedacht. Sami: “Het werd een toernooi van jongeren van twaalf tot en met vijftien jaar. De spelers moesten ook hun ID laten zien.” Imran: “En als je was aangekleed, mocht je niet meer terug naar de kleedkamer. Dat hadden we geleerd van een vorig toernooi, toen werd het chaos.”

Vertrouwen
Uiteindelijk deden er tien teams van zeven spelers mee. De teams meldden zich aan bij Rami; zijn telefoonnummer stond op de flyer waarop het toernooi werd aangekondigd. Rami schakelde daarna met Jim, zodat hij het overzicht kon houden. De jongens regelden twee grote kratten bananen, mandarijnen en appels bij de Albert Heijn. De manager ging overstag toen de jongens enthousiast zelf hun verhaal deden. Ze regelden drie scheidsrechters en bij een sportzaak prijzen, in de vorm van bekers en cadeaubonnen. De avond voor het toernooi voelden Sami, Imran en Zakaria gezonde wedstrijdspanning. Rami had er vooral vertrouwen in dat het allemaal goed zou gaan.

Duidelijke taakverdeling
De jongens voetbalden zelf niet mee, omdat ze zich op de organisatie wilden focussen. De taakverdeling was helder: Zakaria vulde de standen in en riep de teams om. Rami zat bij het scorebord en regelde de scheidsrechters, kaarten, tijden en de teamnamen op het scorebord. Sami en Imran controleerden na iedere wedstrijd de kleedkamer en hielden in de zaal het overzicht. Via Walkietalkies hadden ze contact met elkaar. Herkenbaar waren ze ook; van hun ouders kregen ze mooie shirts met Crew erop! De jongens besloten ook nog om snoep, koek en drinken te verkopen, daarbij geholpen door hun zussen en moeders. Van de opbrengst zijn ze met het hele team uit eten geweest.

Goed gegaan
Als ze terugdenken aan de dag, glunderen ze. Zakaria: “Het leukste vond ik dat je iedereen plezier zag hebben. En dat alles goed is gegaan.” De jongens denken al na over volgende activiteiten. Rami: “Misschien organiseren we wel een Nieuwjaarstoernooi.” De jongens hebben ervaren dat het leuk is om iets te organiseren en dat het ook kán. Zeker met de steun van de jongerenwerkers, op de achtergrond. Rami: “Tijdens het toernooi hebben we vellen papier opgehangen met vragen erop. ‘Wat wil jij zelf organiseren? Wat wil je vaker zien in Ede? En: welke activiteiten wil je meer zien?’ Veel jongeren hebben daar ideeën gedeeld. Op school werden we ook aangesproken door jongens die iets willen gaan doen. Die hebben we naar Jim en Bilal verwezen.”

Meer in handen van jongeren
Voor Jim past het in een beweging die het jongerenwerk maakt. “We willen het organiseren meer in handen van de jongeren leggen. Je ziet hier welke boost het hen heeft gegeven. Ik loop ook op hun school rond en daar hebben ze veel complimenten gekregen, ook van docenten. Ze zeggen het niet snel tegen elkaar, maar ik denk dat ze best een beetje trots op elkaar zijn!” Het toernooi heeft ook een opbrengst voor de buurt gehad. Jim: “Alle ouders die er waren, hebben gezien dat je zelf iets kunt organiseren en dat wij daar graag bij helpen. We hebben al heel wat appjes gehad van mensen die iets willen doen. Dat hoeft niet zo’n groot toernooi te zijn, het kan ook iets kleins zijn.”